მორის ფოცხიშვილი - ვინც ამ გოგოს გააცინებს

 შტოზე ვაშლი გარჩენილა,

 ვინც მისწვდება - მისია,

 ვინც ამ გოგოს გააცინებს,

 გოგოს გული მისია...

 ეს ცხოვრება ასე არის,

 ის ცხოვრება ისეა.

 - ეს მანდილი ვისი არი?

 - ეს ჩანგური ვისია?

 - ეს ხომ ჩემი დისი არი...

 - ეს ხომ ჩემი ძმისია!

 ვკისკისებდით მალხაზები,

 დარდი გვქონდა რისია?!

 თურმე დასასრული იყო,

 მე ვთქვი - დასაწყისია.

 როგორ გაჰქრა სიყმაწვილე,

 ვეღარ ამომიხსნია.

 შტოზე ვაშლი გარჩენილა,

 ვინ გაიგოს, ვისია?

 ბაღში გოგო დაგოგმანებს,

 გოგოა თუ ნისლია?!

 ვინც გაიგებს, ვინც დაიჭერს,

 ვინც აკოცებს - მისია.

 ეს ცხოვრება ასე არი,

 ის ცხოვრება ისეა...