ფეხმძიმობა
|
სუნი და ფერი დაკარგეს ვარდებმა. მე კი დღეს დავკარგე აზრი-სიყვარული. მართლაც ყველაფერი ალბათ დროს ბარდება მარტო მომიწევს ახლა სიარული.
მკვდარი, მოჭრილი ვიღაცის ხელით. ჩვენი გრძნობა კი, მჯერა მზარდია. ძლიერ მიყვარხართ, გკოცნით და გელით.
ჩემში მოგცემდნენ შენ ბევრად ნაკლებს. ვინ იფიქრებდა - აღარ ვართ ერთად. მადლობა ვუთხრათ გამოცდილ მაკლერს.
მე მეცინება - სხვას როგორ მადრი სინდის-ნამუსი, ზრდილობა, ყადრი. მორჩა. გათავდა აქ გაწყდა კადრი. |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • ნიკო გომელაურის პოეზია |
