მინდია არაბული - უცნობი ქალისადმი

ჩვენ ახლა ერთურთს

სიყვარულის თვალებით ვზვერავთ,

თუმცა არ ვიცით 

ვის გულში რა ცეცხლი გიზგიზებს...

უნდობლად დამკარ 

ნანდაურის ნანატრი მზერა,

შევბარბაცდი და

გულიანად გადიკისკისე.

რა საცნაური გახდი ჩემთვის,

არ ვიცი ვინ ხარ,

თვალს რომ გარიდებ,

ჩემო კარგო,ხომ არა სცოდავ...

მე ჩემი გზა მაქვს,

გატყობ შენაც, თავისით მიხვალ,

მერე რა,

თუ კი სიყვარულზე გიმღერე ცოტა!

მეტი გზა არ მაქვს,

ამოვიკრავ ფეხზე წრიაპებს,

შეგსვამ ცხენზე და

ტყვე ქალივით აგავლებ არაგვს...

რას სჩადი, ქალავ,

ე რაღა დროს ამაწრიალე,

რად დამაჯერე,

სიყვარულს რომ ასაკი არ აქვს!