ფეხმძიმობა
|
შენ ყვავილებმა დაგიხარეს თავი მიწამდი, მათი მშვენება შენს მშვენებას ვერას აკლებდა... შენი გულისთვის ვაჟასაც კი დავიფიცავდი და ღამეს ლოცვით გაგითევდი დღესაც სარკმელთან.
და დიდხანს, დიდხანს ვილოცებდი შენს წინ ჯვარცმული, მაგრამ ურწმუნო გამხადე და წამართვი ღონე, დამტოვე მარტო, უიმედო და გაძარცვული.
ვიქეცი ნავლად ე მაგ შენთა თვალთა სხივითა... არ ვიცი რა ხარ, სიყვარული ვერ დაგაჯერე, მიყვარხარ, ქალავ, დაიჯერე, რა მოგივიდა?! |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • მინდია არაბულის პოეზია |
