შოთა ნიშნიანიძე - წვიმა და მეზობლის გოგონა

გაზაფხულის თქეში უშხაპუნებს ფანჯრებს,

ყველა აივანი გადმოკიდებს ჩანჩქერს

და მეზობლის გოგოც გაიხარებს მაშინ,

წვიმის ასაღებად გავარდება კარში,

რომ ხვალ უფრო კარგად

თმები ზიმზიმებდეს,

რომ ხვალ უფრო კარგად

მე ვერ ვიძინებდე.

გარეთ ჩიტუნები გაფანტულან წვიმით,

მე კი ფანჯარასთან ვერ ვიკავებ ღიმილს,

რო მეზობლის გოგომ პატარა და ტყუპი

ორად ორი ჩიტი შეიფარა უბით.

გარეთ ნიაღვარი ქვებზე აქანავებს

ჩამოცვენილ ფოთლებს და ქაღალდის ნავებს.

მავთულებზე მიჯრით წვეთი წვეთზე ცოცავს

და მე შენსკენ ვატან გაუბედავ კოცნას…