შექსპირი - 96-ე სონეტი

ზოგიერთები სიყმაწვილეს გითვლიან ცოდვად,

სხვებმა კი მთელი შენი ყოფა ცოდვად დასახეს,

და ბოლოს მაინც შენდა ქებად იწყებენ ბოდვას,

რადგან, მაცდურო, ღირსებებად ცოდვებს ასაღებ.

დედოფლის თითზე რიყის კენჭიც ალმასად ბრწყინავს,

ცოდვები ლაქად შენც ვერასდროს ვერ მოგედება,

ცოდვას დღევანდელს, ანდა ურცხვად ჩადენილს წინათ,

ბოლოს ხომ მაინც დაერქმევა ქველმოქმედება.

ო, რამდენ ბატკანს შეიწირავს ცბიერი მგელი,

სხეული მისი ბატკნის ქურქში თუ გაიმართა,

ცხოვრების გზაზე შენც რამდენი ზვარაკი გელის,

შენი მშვენების ჯადოქრობას თუკი მიმართავ.

ეცადე, თავი შეიკავო ამდენ ავიდან,

რადგან, ძვირფასო, შენს დაცემას მე ვერ ავიტან.

Some say thy fault is youth, some wantonness;

Some say thy grace is youth and gentle sport;

Both grace and faults are loved of more and less;

Thou makest faults graces that to thee resort.

As on the finger of a throned queen

The basest jewel will be well esteem'd,

So are those errors that in thee are seen

To truths translated and for true things deem'd.

How many lambs might the stem wolf betray,

If like a lamb he could his looks translate!

How many gazers mightst thou lead away,

If thou wouldst use the strength of all thy state!

But do not so; I love thee in such sort

As, thou being mine, mine is thy good report.