მანანა ჩიტიშვილი - მამულისადმი

გმსახურებ შენ და

სულიწმინდის მშვენიერ მუზებს,

ვერავინ მკადრებს -

ამ მთა-ველის ღირსი არ ხარო.

თუ დავცემულვარ,

მხოლოდ შენს წინ დავმდგარვარ მუხლზე

და თავი ახლაც

შენს კალთასთან მინდა დავხარო.

მეჯლისობობს ქარი,

მკლავს შემოხვევს ალვებს, გრაციებს

ხვალ რომ ვერ ვნახავ,

იმ ვარდსა და სოსანზე ვნაღვლობ...

როცა მოვკვდები,

ამ მწვერვალთა თოვლად მაქციე,

შენ რომ გიმზერდე

და ცასთანაც რომ ვიყო ახლო.