თამაზ ჭილაძე - დედაენა

ირმის რძეში გაგაბანა,

დაგასწავლა ანა-ბანა,

სახრე მოგცა, ქალამანი,

მზესთან სიტყვა დაგაბარა,

გაგატანა დედის ცრემლი,

ლოცვა - საგზლად გამოკრული,

აგაშორა ავი თვალი

მოღალატის და ორგულის.

შეგაძულა მტრობა-შური,

სიყვარული წამიერი,

წახვედი და გაიზარდე,

როგორც მრავალჟამიერი.