შენ გენაცვალე, გაზაფხულო, შენს მოსვლას ვლოცავ, გთხოვ, მოურჩინო გული მამულს ნამუსრს და მომწვარს. გთხოვ, შეარიგო შურ-ბოღმებით შებმული ძმები, ამოიყვანე ყვავილებად დაღუპულთ ძვლები, ძველ მიწას - ჩვენსას, ამდენ სისხლით და ცრემლით ნარწყავს, ფესვი და თესლი მომშივნია მიეცი, რაც გაქვს, მოწყალების დავ, - გაზაფხულო, იყავ მედეა, ჰკურნე ბალახით, - მიწა შენი მოიმედეა. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ფრიდონ ხალვაშის პოეზია |