სულ ერთ წუთს სევდა მოგვეძალება და გვეჩვენება, რომ აქამდის ჩვენი ცხოვრება ტანჯვა იყო და შემდეგშიც, რა თქმა უნდა, ტანჯვა იქნება. მაგრამ მალევე, ბუნებრივად და თავისთავად, მხიარულება მოგვიცავს ხოლმე და ჩვენ გვგონია, რომ აქამდის რაც გვიცხოვრია, სულ ლხინი იყო და მომავალშიც, რა თქმა უნდა, ლხინი იქნება.
რომ შევძახო: - „რა დაგიშავეთ, ღმერთო, მითხარი!" |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ბესიკ ხარანაულის პოეზია |