ხმელეთი იყო სადღაც, ზუსტად მახსოვს, რომ იყო... შენ იწყებ ახალ აბზაცს, ჩემო პრანჭია ნიკო:
ტალღებმა, ეს რა გიყო?! ჯიბეში მხოლოდ ხურდამ, რად შეგაშინა ნიკო?..
გსურს, რომ არ გაირიყო: ხელი არავინ გახლოს. - ასე არ ხდება, ნიკო...
ეს, მათ სინდისზე იყოს, ხმელეთს ეძებდნენ სხვები და აბრალებდნენ ნიკოს... |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ნიკო გომელაურის პოეზია |