შოთა ნიშნიანიძე - კარუსელი

ბავშვობაში განა ვინმეს დარჩა განუცდელი

კარუსელი, კარუსელი, დიახ, კარუსელი!

ნუთუ იყო განგებასთან წილნაყარი ხვედრი,

დირიჟაბლი, სირაქლემა, მანქანა თუ ეტლი?

ზოგს ხომალდი იტაცებდა, ზოგს კი - ტახტრევანი,

კუზიანი კვიცი იყო ჩემი არჩევანი.

რა თქმა უნდა კარუსელს ჰგავს წუთისოფლის ბრუნვაც,

ვისთვის მხოლოდ გართობაა, ვისთვის ცდა და ზრუნვა.

მაგრამ ბრუნვა წუთისოფლის არის აუხსნელი

კარუსელი, კარუსელი, დიახ კარუსელი!

ვინ სიჩქარეს შეეწირა და გაექცა საჭე,

ვერ გაექცა, ვერ დაუსხლტა ბედისწერის სასჯელს.

ვის თვალები აუჭრელდა, უზანგს დაეკიდა,

ვინ ცხენიდან ჩამოვარდა და ვინ ტახტრევნიდან.

ზოგი შერჩა დავიწყებას, ზოგი ავანსცენას,

ზოგი ითქმის ფოთოლცვენად, ზოგიც - ვარსკვლავთცვენად.

და ტრიალებს კარუსელი. დროის კარუსელი,

წაღმა ბრუნავს თუ უკუღმა - ბევრმა გავუძელით.

ბრუნავს, ბრუნავს დედამიწა, ბრუნავს, ბრუნავს, ბრუნავს,

ვარსკვლავების კარუსელი კვეთს კოსმიურ ბურანს.

ასეთია წუთისოფლის უცნაური სრბოლა,

ვისთვის მხოლოდ გართობაა, ვისთვის მხოლოდ ბრძოლა,

ასეთია ეს საწუთრო, ჯერაც აუხსნელი,

კარუსელი, კარუსელი, დიახ კარუსელი!