იოსებ გრიშაშვილი - კოტე მაყაშვილს

შენ აგარაკზე გარდაიცვალე,

სადაც ტყე მწვანობს, ჰყვავის წალკოტი,

შენ აგარაკზე გარდაიცვალე,

დუშმანის თვალით აცრილო კოტე!

ორი წელია, რაც ჩვენგან წახველ! 

რამდენი გრძნობა წაიღე თანა!

ახ, ნუთუ მისთვის ვაქებდი წაღვერს,

რომ შენი ნეშტი ჩამოშეტანა!

შენი ლექსები: „მაროს“, "იცი, რა!“

ჩემთვის ხატია და საესავი.

შენ დადიოდი, როგორც ძიწისძვრა 

და ირხეოდი - ნაძვის ხესავით!

შენი მხარბეჭი ჰფანტავდა დარდებს, 

შენ პატარა გულს - ერქვა ბეღურა.

რა კარგი იყავ, როცა მოზარდებს

გადმოგვხედავდი მდივანბეგურად!

მოჭრილ ხესავით დაეცი მალე,

დაგვიჭერ გული და დაგვიკოდე...

შენ აგარაკზე გარდაიცვალე,

დუშმანის თვალით აცრილო კოტე!

არ შემიძლიან... ლექსს ვერ დაგიწერ...

რითმის ქამარში ვერ შევკრავ გრძნობას...

მხოლოდ ერთს გეტყვი: ვიღა გაგვიწევს 

შენსავით ძმობას... შენსავით ძმობას!

და ორი წელი დაგვრჩა იგავად, 

ახლა სხვა დროა და სხვა ტაროსი, 

გულიდან გრძნობა კვლავ აღიგავა,

როგორც საფლავი შენის მაროსი!