დღესაც გრძელდება, დღესაც ასეა: ქარი, სიჩუმე და ფოთოლცვენა... და მე ვგრძნობ, როგორ მიცვლის ხასიათს ქარი, სიჩუმე და ფოთოლცვენა...
ის, რაც მაწვალებს გაჩენის დღიდან, მაგრამ ჩემს თვალწინ მოტყდა კენწერო, რომელსაც გუშინ ქარი ვერ ხრიდა.
თითქოს მდინარეს ვუბრუნებ თევზებს, და ვიცდი, რადგან ვიცი, რომ მალე ამტკივდებიან ფიქრები შენზე.
ქარი, სიჩუმე და ფოთოლცვენა... და მე ვგრძნობ, როგორ მიცვლის ხასიათს ქარი, სიჩუმე და ფოთოლცვენა... |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ოთარ ჭილაძის პოეზია |