შექსპირი - 49-ე სონეტი

იმ დროისათვის, – თუ ოდესმე შევესწარ იმ დროს,

თუ ჩემი ნაკლი შესამჩნევი გახდა შენთვისაც,

თუ შენი გრძნობაც მიღალატებს და გულიც მიმტრობს,

სტროფის აღსასრულს ეგ გონებაც თუ შეეთვისა.

იმ დროისათვის, თუ ოდესმე ჩამივლი ცერად,

თუ დღევანდელი სიყვარული იქცა მზაკვრობად,

თუ გულცივობით შეგეცვალა მზიური მზერა,

თუ გამართლებაც მოუნახე გრძნობის გაქრობას,

იმ დროისათვის დღესვე ვსწავლობ ტანჯვის ატანას,

და რადგან ვიცი ფასი ჩემი ზნის და უნარის,

მზად ვარ საკუთარ განაჩენის გამოსატანად,

რომ ხალხის თვალში შენ არ დარჩე გასამტყუნარი.

შენი ღალატი არ დამრჩება ალბათ იარად,

რადგან მე ტრფობის ღირსი არა მაბადია რა!

Against that time, if ever that time come,

When I shall see thee frown on my defects,

When as thy love hath cast his utmost sum,

Call'd to that audit by advised respects;

Against that time when thou shalt strangely pass

And scarcely greet me with that sun thine eye,

When love, converted from the thing it was,

Shall reasons find of settled gravity, -

Against that time do I ensconce me here

Within the knowledge of mine own desert,

And this my hand against myself uprear,

To guard the lawful reasons on thy part:

To leave poor me thou hast the strength of laws,

Since why to love I can allege no cause.