ფარნაოზ რაინაული - საზღვარი არ აქვს?!

ნათელი -

მუდამ,

სჯობნისო

უკუნს,

მაშინ,

ჩვენ,

რატომ,

მივდივართ

უკუ?!

ერთს -

მილიონი

არ ჰყოფნის, -

სრული

ათასს -

შიმშილით

ამოსდის

სული...

მტერს ვანდობთ

საქმეს -

ისრის და

მშვილდის,

მასხარად, -

ცირკის,

ვუყურებთ

სინდისს...

ღირსება -

ღმერთად,

ღირსეულს

უღირს,

ღირსება -

ღინღლად

არ უღირს

უღირსს...

მოვიდა ქვეყნად -

რაისთვის?!.

და რად?!.

თავი -

ღმერთების

რომ მოაქვს

დარად?!.

ბრძენს -

მიწყივ

ქვეყნის

აწუხებს ვალი,

თაღლითს -

ტახტისკენ

უჭირავს თვალი...

ჩალიჩობს -

ჩარჩი, -

ჩანჩურა ორდე,

უღირსი

იღებს

ღირსების

ორდენს...

მქუხარე სევდის

დავაშროთ

ზღვა რით?

თეთრის და

შავის

არ არის

ზღვარი...

ბულბულზე

უკეთ

გალობსო

ყვავი

უსამართლობა

ვარდივით

ჰყვავის...

ხომ აქვს

საზღვარი –

მტკვარსა და

არაგვს? –

უსინდისობას

საზღვარი

არ აქვს!!!