ბედუარის ტიკინა, სათამაშოდ ქცეული, ფერებით შეღებილი, ვნებად გადაქცეული, ტიტველ ტანზე აქა-იქ ოქრო-ფარჩით მორთული, უზრუნველი ცხოვრების ოცნებობით მოცული.
უსიზმროთა მძინარე, დღე მზიანში მზე-ბნელი, ცოცხლად მკვდარი ცოცხლებში და მკვდრებში ცოცხალია, განწირული ქვეყნისა, განწირული ქალია...
ლამაზ გრძნობათ წალკოტის გაბედულად შემქმნელი; შრომის ოფლში უბრწყინავს სახე მზიან დღესავით, სიყვარულში იშლება ზღაპრულ სამოთხესავით.
მტერთან და მეგობართან თავის მკლავით სწორდება, სხვისი ბარგი არ არის, შრომის ჰიმნის თვალია, - ახალ ქვეყნის მიჯნაზე ახალ ყოფნის ქალია... |