ვასილ ბესელია - ცეკვავდით ჩემთან...

ცეკვავდით ჩემთან...

თავს იკლავდნენ სტვენით ჩიტები

და სასოებით მიბნედილი მახსოვს გრაცია,

აკლდა შტრაუსი და შეხება აკლდა თითებით

შორეულ სიზმრის უკანასკნელ დეკორაციას...

მე დამრჩა თქვენგან

სულის ფსკერზე დაღლილი ვარდი,

თქვენ -

მარტოობის მძიმე ბოხჩა თავსასთუმალად...

...მე ახლაც ისე,

ისე მინდა დავმალო დარდი...

თქვენ, ალბათ, ასე გულმოდგინედ

ასაკს თუ მალავთ...