ფონად - ცა სიცხით გახუნებული, სიბრტყე მხურვალე, სივრცე ურვილი. თიხის ქოთანი გახურებული, შიგნით - წყურვილი. თავად სამყაროს არ გაგონებთ სურათი განა?! ყელგამომშრალი ყვავილები, მზეებს რომ ჰგვანან, ქოთანში დგანან და სამუდამოდ მოწყვეტილები ჯერ კიდევ დილით, იმზირებიან მოწყენილები: - სად გაქრა ჩრდილი? - სადმე, მიწაში თუ ხმებიან ჩვენი ძირები... - უძირო ფიქრში იძირებიან მზესუმზირები. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • მამუკა სალუქვაძის პოეზია |