ოხ, მახსოვრობის ბოროტო ღმერთო! ჯერ კიდევ გუშინ ცეცხლივით ენთო, რაც დავიწყების უკუნეთს ერთვის და უკვე აღარ არსებობს ჩემთვის.
და ახლა, როგორც პანდორას ყუთი, ცარიელი ვარ… ჩემს ფსკერზე მხოლოდ განმეორების იმედი ცხოვრობს. |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |