ერთმა ყორანმა გათეთრება განიზრახა და მტრედს ჰკითხა რჩევა. მტრედმა ურჩია: ლეშის ჭამას მოეშვი, უადგილო ადგილას ყრანტალს, ქვრივ-ობლებისთვის წიწილების მოტაცებას და გათეთრდებიო.
ყორანს არ დაუჯდა ჭკუაში მტრედის რჩევა, წავიდა და მელას დაეკითხა, რომლის ჭკუა და გამჭრიახობა სქვეყნოდ იყო განთქმული.
მელამ ურჩია: "წადი, ერთი ადუღებული ქვაბი მოსძებნე სადმე, ჩახტი შიგ და რომ ამოხვალ, სულ გათეთრდებიო".
ყორანი გაფრინდა, მოსძებნა მდუღარე ქვაბი, ჩახტა შიგ და რომ ამოვიდა, დაინახა, რომ ნაკრტენი მთლად გასცვენოდა და გათეთრებულიყო. გაუხარდა ყორანს, ახლა წავალ, თვისტომებს დავენახვები და შურით გავუხეთქავო გულს. დააპირა გაფრენა, მაგრამ ამაოდ, რადგან ფრთებიც ქვაბში ჩარჩენოდა ნაკრტენთან ერთად.
"ეჰ, ისევ სიშავე სჯობნებია", - გაიფიქრა ყორანმა, წაფორხილდა, ისევ მელას მიაკითხა სოროში და ჰკითხა, როგორ გავშავდეო, კვლავ.
მელა სიხარულით ცას ეწია. "შემობრძანდი, მეზობელო, - უთხრა მან ყორანს, - ჩემი შავი სორო გაგაშავებსო ისევ".
ყორანი გაბრიყვდა და შევიდა, მას შემდეგ აღარავის უნახავს თეთრი ყორანი.