თენგიზ სვანიძე - დედა

ცას ვეწიე, - სიზმრად გნახე,

გული ამიფართქალე...

შენი მოწყენილი სახე

დამასიზმრე მალ-მალე.

ვიდრე გულში ჩამიკრავდეს

მიწა გაბოროტებით,

ჩემთვის მუდამ აქ იქნები, -

არასოდეს მოკვდები!

რა ყოფილხარ, ჩემო დედა,

არ მცოდნია აქამდე...

ლექსი, - შენი შვილიშვილი, -

როგორ გაგითამამდეს...

ყველაფერი მოილია

იმ ცისფერი ბაღიდან...

დედა, შენი დარდიანი

სიყვარული ამტკივდა!