უამინდობით ნუ იავადებ, მამულო, ერთი ხელის დადებავ, შენს ერთგულებას დამაბრალებენ ქვეყნად ყველაზე წმინდა ბრალდებას.
მე შენთან მომაქვს სულიც, სხეულიც ჩემგან ჩემს მერე ეს ხომ დარჩება - ცხელი გული და ძველი რვეული...
ვერც რას ფერს გმატებ, ვერც სახელს ხმიანს, მაგრამ ერთს მაინც ავეფარები ღალატით შენკენ გასროლილ ტყვიას.
დაგადნები და დაგენაყები, ოღონდაც შენ ნუ ნაქალაქარი, ნაყანები და ნავენახები...
გულით დამქონდეს შენი ხატება, ისევ აქ მომკლან სიყვარულისთვის, მამულო, ერთი ხელის დადებავ. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • მარიამ ხუცურაულის პოეზია |