ამბობს მეფე ფარნავაზი, - წიგნსო ქართულს, ვეფეროთ, აწ და მარად ეს ლამაზი ანბანია მეფეო.
ერთს კი ვეღარ შებედა, - იქ ანბანი ნახანძრალი ქართველს ესვა მეფედა.
და შევძლებდით შეუძლებს, და ანბანი ჭრილობებად გვაჩნდებოდა სხეულზე.
კახურ-სამცხურ-მეგრულად... მაგრამ ისევ საქართველო ქართულ ენით შემკულა.
ჭირდა ჭირი დროისა, მაგრამ წიგნი კერიასთან მან შვილივით მოისვა.
ვერვინ გასწი-გამოსწევს, ბევრი განძი მიჰყოლია საუკუნეთ ქაოსებს.
ჩვენი სისხლით დამბალი, იყო ჩვენი სახელმწიფო, ეს - ქართული ანბანი. |
ლექსები დედა ენაზე • • • • • • ფრიდონ ხალვაშის პოეზია |