გ ა მ ო ც ა ნ ა
არც თმის საღები ინაო; ვინც შემიძინა მე მეტი, წინ ვერვინ წაურბინაო.
თუნდ სცემონ ქვა და რკინაო; მასთან ვარ მისდა საქებრად, ჩემით სხვას უძღვის წინაო.
ჩემო ძვირფასო ძიაო: სწავლაა ბნელის ფარანი, სწავლა ნათელი დღეაო. |
ლექსები დედა ენაზე • • • • • • იოსებ დავითაშვილის პოეზია |