გაზაფხულდა, აყვავილდა ნუში, იღიმება ლურჯთვალება ია სითბო ისე შემოიჭრა გულში, თითქოს გულის კარი დამრჩა ღია.
ყვავილების ფიფქი ცვივა ციდან. ყვავილების სურნელება მათრობს და ბავშვივით მოფერება მინდა.
ღამე დადნა, დილა თვალებს ახელს. მოდი, თორემ სხვა შენს ნაცვლად მოვა, გამიქარვებს სევდასა და ნაღველს.
წავა რასაც სიჭაბუკე ქვია, და რაც ასე ადრე იყო გუშინ, ხვალ იქნება უსასრულოდ გვიან...
დრო გაატანს გაზაფხულის ნიავს, სიჭაბუკე სიზმარივით წავა... და იქნება ყველაფერი გვიან. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • პეტრე გრუზინსკის პოეზია |