მიხეილ ქვლივიძე - წვიმა

ცა დაიფარა რუხი ლაქებით, -

წვიმა წამოსვლად უკვე მზად იყო

და ალბათ ბევრი ჰქონდა სათქმელი,

საღამომდე რომ ვეღარ გადიღო.

დაიწყო...

ჰგავდა ჟრუანტელს ბავშვის,

გეგონებოდათ ჩვილი დადისო.

მერე თანდათან უფრო გახშირდა,

მჭევრმეტყველების ცეცხლით აივსო, -

ბევრი იბორგა, ბევრი იდავა,

ღრუბლებს მუშტივით თავში იცემდა...

მერე წავიდა სადღაც, მთის გაღმა,

იქაც - მაისის დასამტკიცებლად!