ვახტანგ ჯავახაძე - გაზაფხული

ცა იხატვის,

მინდორ-ველი ირთვის,

ჩუმი ჩერო ღრუბლებს აღარ ემალვის.

თითქმის

გარეთ გამობრძანდა კვირტი,

თითქოს 

თეთრად შეიღება ტყემალი.

ალაგ-ალაგ დარჩენილა თოვლი -

დღედათვლილი ზამთრის 

ნაფეხურები,

საკვამურში

მიიწურა ბოლი,

ორღობეში

მიჭრიალებს ურემი.

გზაზე რჩება ნაკვალევი -

თითქოს

მენახშირეს დაუცვივდა ნახშირი.

მალე თოვლი მიატოვებს მინდორს

და ტყემალზე აცოცდება 

ბავშვივით.

ეზო-ეზო ამწვანდება მოლი

და კვირტები იქცევიან ფიფქებად,

მალე

ველზე არ იქნება თოვლი,

მალე

ველი თოვლისფერი იქნება.