ფეხმძიმობა
|
მთარგმნელი: ვახუშტი კოტეტიშვილი * * * * * * *
მე დამესიზმრა შემოდგომა მინებს ნადენი, იქ შენ ილხენდი მეგობართა მხიარულ წრეში, და ჩემი გული ციდან ისე, ვით შევარდენი, შენს ხელისგულზე ეშვებოდა ველური გეშით.
და განთიადი მოავლებდა ვერცხლის მაქმანებს მინებს სარკმლისას, რომლებზედაც თვით სექტემბერი სისხლიან ცრემლებს მიმოაფრქვევს და მიაქანებს.
როგორც ყინული, იმსხვრეოდა სავარძლის ფარჩა. უცებ დადუმდი და სიზმარი, ისე ვით ძველი ზანზალაკის ხმა მიყუჩდა და სადღაც შორს დარჩა.
გავცქერ შორეთს და ბინდში, ვხედავ, თუ როგორ არყევს და ვით ურმიდან თივის ღერებს, იტაცებს ქარი ხეებს და ცაში მიაგელვებს გზისპირა არყებს.
მთარგმნელი: სერგო წურწუმია * * * * * * *
მე დამესიზმრა შემოდგომის ბინდების თქორი, მეგობრები და შენ მათთან შეხუმრებული. დაუფლებული როგორც ნადავლს ჰაერში ქორი, შენ ხელისგულზე დაგისკუპდა შენივე გული.
ცამ რომ დავერცხლა ბაღებიდან ჩარჩოს ძელები, სარკმლის მინაზე განთიადი ისე ჩნდებოდა, როგორც სექტემბრის დასისხლული ცივი ცრემლები.
როგორც ყინული, აბრეშუმებს ხეთქდა კანივით. უცებ დადუმდი და იდექი სიტყვაგამშრალი, გაქრა სიზმარი, როგორც ზარის ჩუმი კნავილი.
დილა და ქარი მიმქროლავი ძალუმად არხევს. ვით ურმის კვალში მორიალე ნამჯის ღეროებს, მწკრივად გაქცეულთ შორეული ცისაკენ არყებს. |
