აი, სამოთხე თვალით ხილული - დამწიფებული მზეში თაველი და გოლიათი ერთი მტკაველი კავკასიონად გადაჭიმული...
შეღამებამდე ვენახის კრეფა, შეღამებისას ნამგალა მთვარე და ორღობეში ძაღლების ყეფა.
და გახვეული ნისლში ჭალები. სუფრა, მასპინძლის ეშხით გამთბარი, გასათხოვარის შავი თვალები...
მტერთან - მარადის დაუნდობელი, კახეთი, ჩემი დიდი კახეთი, ჩემი ლექსის და ფიქრის მშობელი. |
ლექსები კახეთზე • • • • • • მიხეილ ქვლივიძის პოეზია |