ალექსანდრე საჯაია - ავდარი

 თქვენი თვალები, ზღვას რომ ბაძავენ,

 მე მზის ვიგრძენი გულში ისარი.

 დღეს ყველა ქარი ფრენას მაძალებს,

 და ეს ავდარიც ალბათ ზღვის არი.

 ავგული იყოს და ჯავშნიანი

 ფოლადი რეკდეს ქარიშხლის ხმაში,

 ზღვის ღელვა - ლურჯი კაბის შრიალი,

 ზღვის მსხვრევა - თეთრი ხელების ტაში.

 ჩემი ხომალდი გადურჩა ავდარს

 და საუნჯეთა მფლობელი არის,

 მას ვარსკვლავები ტყვეებად ჰყავდა,

 მან დაატყვევა ყოველი ქარი.

 ჩემი ხომალდის გზა - სიყვარული,

 თეთრი და ირმის ნახტომის მსგავსი...

 ჩვენ ვიცით მარტო გულის ფარულის 

 და დაუხარჯავ ცრემლების ფასი.