ფეხმძიმობა
ერთ ქალაქში ორი კაცი ცხოვრობდა. ერთი წამდაუწუმ, სულ ტიროდა და მეორე სულ იცინოდა, მოწყენილს ვერავინ ნახავდა.
მოტირალ კაცს ჰკითხეს:
- ავზე და კარგზე, საცინარზე და სატირალზე სულ რატომ სტირიო?
მან უპასუხა:
- რა ვქნა, ეს ცხოვრება ხანმოკლეა. კაცნი ამ წუთისოფელში ისეთ საქმეს ჩადიან, როგორც ჩანს საუკუნო სასჯელი დავიწყებიათ. მე იმიტომ ვტირი, რომ ყველანი ჯოჯოხეთს იშენებენო.
შემდეგ მოცინარ კაცს ჰკითხეს:
- შენ რა გაცინებსო?
მან უპასუხა:
- ეს წუთისოფელი ხანმოკლეა; ყველა კაცი ავს შვრება და კარგს არ იქმნის. ყველას ვუქადაგე, ვურჩიე, მაგრამ ვერაფერი დავაჯერე. მე იმიტომ ვიცინი, რომ ზრუნვით თავის მოკვლა რას მარგებს, ან მათთვის რა სარგებელიაო?
სულხან-საბა ორბელიანი - იგავ-არაკები - ადაპტირებული ტექსტი
