ფეხმძიმობა
შირვანს ერთი უსამართლო, სასტიკი და ქვეყნის მაოხრებელი შაჰი მართავდა. სადაც კი მოჩივარს (მომჩივანს) ნახავდა, იმ წამსვე სიკვდილს უსჯიდა და თავიდან იშორებდა. ასე ააოხრა მთელი თავისი სამეფო.
ერთ დღეს ერთი მოჩივარის მოკვლა ბრძანა, მაგრამ იმ კაცმა უთხრა:
- მე მოსაკლავი კაცი არა ვარ, რადგან ყველა ფრინველისა და ცხოველის ენა ვიციო.
ეამა მეფეს და აღარ მოკლა. მისი ნათქვამი მართალი ეგონა, ვეზირს მიაბარა და უბრძანა: შენ ამისგან ისწავლე და მერე მე მასწავლეო!
ვეზირი მიხვდა, კაცმა სიცოცხლის გადასარჩენად რომ მოიგონა ენების ცოდნა, მიუტევა და გაუშვა.
გავიდა დრო და ერთ ღამესაც, ნადიმის დროს, შირვან-შაჰმა გაღმიდან ორი ჭოტის ძახილი გაიგონა. მოაგონდა ენების მცოდნე კაცი და ვეზირს ჰკითხა:
- ისწავლე ფრინველთ ენა იმ კაცისგანო?
- ვისწავლეო - უპასუხა ვეზირმა.
- აბა ეს ჭოტები რას ამბობენო?
ვეზირმა მოახსენა:
- ერთს ქალიშვილი ჰყავს, მეორე ვაჟისთვის სთხოვს. ქალის პატრონი ეუბნება: თუ ჩემს ქალს შვიდას ნასოფლარს არ მოართმევ პატარძალს არ მოგცემო. ვაჟის მამა კი პასუხობს: შენს ქალს რომ შვიდასი ნასოფლარი მოვართვა, ექვსი სხვა შვილიც მყავს და მათ საცოლეებს რაღა ვუყოო.
ქალის მამამ უთხრა: რას დარდობ და დაღონებულხარ? თუ შირვან-შაჰმა დიდხანს იცოცხლა, კიდევ ბევრს ააოხრებსო!
ეწყინა შაჰს და თქვა:
- მე ასეთი უსამართლო ვარო?
ვეზირმა მოახსენა:
- ჭოტები ასე ამბობენო.
ამ სიტყვების შემდეგ შაჰი მოწყალე და სამართლიანი გახდა.
სულხან-საბა ორბელიანი - იგავ-არაკები - ადაპტირებული ტექსტი
