ფეხმძიმობა
იყო ორი ძმა. უფროს ძმას ცოლ-შვილი ჰყავდა და უმცროსი უცოლო იყო. მალე ძმები გაიყარნენ და რაც ებადათ ყველაფერი გაიყვეს.
გაიყვეს ხორბალიც. ერთი ძმის ხორბლის შესანახი ორმო კალოს აქათ იყო და მეორის - კალოს იქით.
უფროსი ძმა თავისი ორმოდან იპარავდა პურს და ჩუმად ძმის ორმოში ყრიდა. ამბობდა:
- მე ღმერთმა ცოლი და შვილი მაინც მიბოძა, ოჯახში მატება მაქვს, ჩემს ძმას კი არავინ ჰყავს. ეს პური მისი იყოსო.
უმცროსი ძმა კი პურს თავის ორმოდან იპარავდა და უფროსი ძმის ორმოში ყრიდა:
- მე მარტო ვარ, ცოტა მჭირდება და ჩემი სარჩოს მოპოვება უფრო ადვილია; უფროს ძმას კი ოჯახი ჰყავს, მეტი სჭირდება და მისი იყოსო.
ასეთ ძმობაში გაატარეს მთელი ცხოვრება და ღმერთმაც დაუფასა - ორივეს ბევრი მისცა და საზრდო არ მოაკლო.
სულხან-საბა ორბელიანი - იგავ-არაკები - ადაპტირებული ტექსტი
