ფეხმძიმობა
იყო ერთი მოცლილი და უსაქმო კაცი. არაფრის კეთება არ იცოდა. ერთხელ მოეპრიანა და დაიწყო მიწის თხრა და განიავება. სამი-ოთხი თვე ამის გარდა არაფერი უკეთებია და სხვა საქმის გაგონებაც არ უნდოდა.
მოურავმა კაცი გამოუგზავნა, სამკელად დაუძახა და არ წავიდა: შინ სამუშაო მელოდება და გარეთ რატომ ვიმუშაოო.
მეზობელს მამა მოკვდომოდა და კაცი გამოუგზავნა: მოდი, მამა მიტირე და ტრაპეზზეც დამეწვიეო! არც იქ წავიდა.
შემდეგ ქორწილში მიიწვიეს და ასე უპასუხა:
- ძლივს ერთი საქმე დავიწყე; სანამ არ დავასრულებ და არ მოვიცლი, არც სატირლად მცალია, არც მექორწილება და მელხინება; როცა დავამთავრებ, ყველაფერს შემდეგ გავაკეთებო.
სულხან-საბა ორბელიანი - იგავ-არაკები - ადაპტირებული ტექსტი
