ფეხმძიმობა
ორი მწევარი ნადირობდა. ერთ მინდორში ნახეს, მელას თაგვი შეეპყრო, ხან გაუშვებდა და ხან დაიჭერდა, ხან ჰაერში შეაგდებდა - ათამაშებდა. მიეპარნენ და მელა შეიპყრეს.
მელამ მწევრებს უთხრა: ჩემი აღსასრულის დღე მოვიდა. ღმერთმა ჩემი თავი თქვენ მოგცათ. სადღა წაგივალ? ამ მინდორს ხედავთ? თქვენც იცით, რომ ჩემი გვარი თაგვის მტერია. გამიშვით, ერთი თაგვი დავიჭირო, ვითამაშო და მერე, რაც გინდათ, მიყავითო!
მოტყუვდნენ მწევრები და გაუშვეს მელა. მელამ თაგვი დაიჭირა და ათამაშა. შეაგდო და დაიჭირა. ხან აქეთ ათამაშა, ხან იქით. თურმე ახლოს სორო ჰქონდა და შიგ შევარდა.
მიუსხდნენ მწევრები სოროსთან და უთხრეს: მელა! გამოდი, ერთი თაგვი კიდევ ათამაშე, ხომ დიდად გიყვარს და მერე შედიო!
მელამ უთხრა: შარშან რაც ვითამაშე, ისიც მიმძიმს, ეხლა რომ არ გამოვიდე და ვითამაშოო!
სულხან-საბა ორბელიანი - იგავ-არაკები - ადაპტირებული ტექსტი
