ფეხმძიმობა
იყო ერთი მებაღე, ღვთისმოსავი და მართალი კაცი. ვინც მასთან მივიდოდა, ხილს მიართმევდა. ერთ ბროწეულს გამოუწურავდა, რაგინდ დიდი ჯამი ყოფილიყო, მისი წვენით აუვსებდა და ასმევდა.
ერთ დღეს მეფე ეწვია სხვისი სამოსით. მებაღემ ვერ იცნო, ხილი მიართვა და ბროწეული გამოუწურა. გაუკვირდა მეფეს ერთის ბროწეულისაგან ამდენი წვენი და თქვა:
- თუ ერთ ბროწეულს ამდენი წვენი აქვს, ჩემს მოხელეები ასე ცოტას რატომ მემსახურებიანო? მათ მოვკითხავო!
მეორე დღეს კიდევ მივიდა მეფე და ბროწეული გამოაწურვინა. მცირედი წვენი გამოვიდა. ჰკითხა მებაღეს:
- გუშინ ბევრი წვენი ჰქონდა, ახლა რა დაემართაო?
მებაღემ უთხრა:
- ძმაო, ჩვენი მეფე აქამდე გულხსნილი და უხვი კაცი იყო და დიდი გამოსავალი ჰქონდა, ახლა თურე გულში სხვა რამ ზრახვა შესვლია და ამიტომ მოაკლდაო.
მეფე მიხვდა, რისი თქმაც უნდოდა მებაღეს და წავიდა.
სულხან-საბა ორბელიანი - იგავ-არაკები - ადაპტირებული ტექსტი
