გრიგოლ რობაქიძე - ფრანგ პოეტს

შენი გენია მეტეორის ალმა გაჰმურა.

სიგიჟის ხორბლით ავსებ მარად ქვეყნის ხვიმერებს.

ღამის სოროებს დასტრიალებ როგორც ღამურა.

ავხორცი ტვინით ბუდეს უნგრევ ყვითელ ქიმერებს.

ტანამღვრეული ეშურები მაცდურ აშარას.

ლუესის წვეთით გიხელდება ბნელი დიანოს.

აპოკალიპსის ცხენს აუბამ ლექსის ავშარას.

ხერხემლით ჰშიშობ: განკითხვის დღემ არ იგვიანოს.

თეთრად ათენებ: თავს გესხმიან ავი ბოდვები.

ბნედა გერევა მიწის წყლულის ხილვით გაოსილს,

დამხრჩვალ კატებში გაოგნდება მთვარის ცოდვები.

პირზე გაშრება ცოფიანი დუჟი ქაოსის.

განთიადისას ლორწიან ტუჩს მზის ძაღლი გლოკავს.

შენს სონეტებში გადარევა შეკრული როკავს.