თვალის ჩინო, შენ მოგიძღვენ ყოვლისათვის ყოველივე, ორთქლად ვიქეც, მოგებურე, სურნელებად მოლივლივე. გაგაღმერთე, დაგემონე, შენი ტრფობა წმიდა-წმიდად გვემულს გულსა შევუწონე. თაყვანსა ვსცემ შენს ცრემლებსა; ოცნებაში გიწნავ გვირგვინს და შიგ ვაწნავ ყვავილებსა. შენს ქვითინში, დედავ, ვპოვე; და ეს რწმენის სამლოცველო გრძნობის ძაფებს ჩავაქსოვე. ტრფობის ყლორტი, ცრემლში ზრდილი; და ამ წმიდა ამბორს გიკმევს ეხლა ჩემი მოძახილი. მარად გიმღერს, სევდის ხმაზე; ვიდრე მბრწყინავ ძლევის გვირგვინს არ დაგადგამს ტანჯულ თავზე. |