ენვერ ნიჟარაძე - ნეტავი იმას

ცურვით მივყვები

მდინარეს ჟამთა,

თავმიცემული

ზვირთების რწევას,

ნეტავი იმას,

ნეტავი მართლაც,

ამ მდინარეში

ვინც ორჯერ შევა.

თუმცა ტკივილმა

და დარდმა დამხრა,

მაინც მიყვარს და

სიცოცხლის ტყვე ვარ,

ნეტავი იმას,

ნეტავი, მართლაც,

ამ მდინარეში

ვინც ორჯერ შევა.

ვერსად მივაგენ

ამნაირს, რა ვქნა,

ვერც მონა ღვთისას

და ვერცა მხევალს,

ნეტავი იმას,

ნეტავი, მართლაც,

ამ მდინარეში

ვინც ორჯერ შევა.

ო, როგორ მათრობს

ზამბახთა,

ვარდთა,

იასამანთა

ტოკვა და რხევა,

ნეტავი იმას,

ნეტავი, მართლაც,

ამ მდინარეში

ვინც ორჯერ შევა.