ჩემს ლექს მღეროდი, შინაარსი კი არ იცოდი. ღიმილ-ქათქათით უგალობდი გადაშლილ ტყე-ველს. ვით ნამი ყლორტზე იცინოდი, სულ იცინოდი რა ადგილი აქვს შენთან მგოსანს ცრემლების მფრქვეველს? პეპელას ბედკრულს რად მომიძღვენ ცისა ეთერი? სატრფოფ! მე მაგ ლექს სულით თრთოლვით, ცრელებით ვწერდი და შენ კი მაგრე უდარდელად ღიმილით მღერი?.. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • იოსებ გრიშაშვილის პოეზია |