მზია ჩხეტიანი - მოდი, ჩამოვსხდეთ!

დღე უკეთესი

არასოდეს არ მინატრია.

შეხედე, ზეცას რამოდენა მზე ახატია!

რა ღრუბლის ქულებს მოუხატავთ,

ხედავთ ტატნობი?

აი, ნაცნობიც,

ვის ღიმილსაც გუშინ ვნატრობდი!

გესმის სიმღერა,

მოყოლილი ნატვრად ყრმობიდან?

იმ ჩიტუნიამ წამოიწყო,

აქ რომ მოფრინდა.

მოდი, ჩამოვსხდეთ,

მოვუსმინოთ...

ცოტაც  მოიცა

და ოცნებებიც გავიხსენოთ საღამოისა.

ის შეღამება,

იმ ნიკორა ხარის ბღავილი,

ღობეზე თეთრად გადმოშლილი

ხვართქლის ყვავილი,

ცისფერ ტაძარზე ამოზრდილი ლურჯი ქონგური,

ტკბილი ნიავი -

აწყობილი ბჟოლის ჩონგური...

ის სიყვარული -

მოყოლილი ნატვრად ყრმობიდან

სულ ამიცხადა,

იმისთანა დღე გამოვიდა.