აურიეს, დაურიეს, დევნის თეთრი ყვითელსა, სინგურისფერ ყვავილს ვდიე - ნეტა სად დაითესა? ფერი ფერს არ ერევა, ნუთუ, მართლა არ არსებობს კანონზომიერება. ვერა, ვერ შეუხამეს, ვარდი ცალკე მოიმღერის, ია ცალკე მწუხარებს. ისე, ვით გამარჯვება - ზაფრანისფერ მშვილდით ხელში ყვითელი მზე ჩაჯდება. ისევ აგვიქაოსდა, ისევ ნაირნაირია შეხვედრა სამყაროსთან. ერთად ვერ დავალაგეთ, სოფლის ფერთა სიხასხასე, ენატრებათ ქალაქებს. რა ფერსაც ჩავუფიქრდით, როგორა გავს დედამიწას, ეს რუბიკის კუბიკი. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ჯანსუღ ჩარკვიანის პოეზია |