ჯანსუღ ჩარკვიანი - მთიდან ხარების დაბრუნება

ცაზე ღრუბლები მოჩანდნენ -

ხუჭუჭა ბურბუშელები,

ბჭყალის ღელეზე მოჯარდნენ,

პატარა სურმუშელები.

ჭიდილ-ნაღალი ხარები

მოდიან თარიკონიდან,

გზად ხვდებათ მწიფე ყანები,

მღელვარე, როგორც კორიდა.

ე, მოდის, (ღმერთმა გიშველა,)

შემხედავს, გადაირევა,

ვიცანი, ჩემი გიშერა,

ვიცანი, ჩემი ირემა.

გახედეს შრანდელ დახნულებს,

დაწრიტეს ნაჩლიქარები

შემხედეს, დააფახულეს

ღამურებივით თვალები.

ბუჩქნარი მოიშლიგინეს,

დაუსხლტნენ უღელბორკილებს,

მერე, ყასიდად მირქინეს

და ყელში ჩაიკოკინეს.

ყველაფერი რომ დასრულდა,

მინებდნენ ტყეთა სიგრილეს,

თითქოს რაღაცის თქმა სურდათ,

კაცივით ამოიგმინეს.

მარხილსაც გამოგიწყობდეთ,

ფრჩხილას არ ჰქონდეს ნაკაწრი,

თქვენ ლაპარაკი იცოდეთ -

შემირცხვენია ძმაკაცი.