პაოლო იაშვილი - პავლე ინგოროყვას

გადამეტებით, ტანჯულ დღეებით

წარსული ჰკივის უკუღმართული:

ჩვენ კი უტკბილეს სამოთხეებით

გვინდა გავმართოთ მხარე ქართული.

საუკუნენი ცხელ თავანებით

ჩვენი სამშობლოს მზეში დნებიან;

მაგრამ ჯერ კიდევ ქარავანები

სცლიან ოქროებს ძველ მადნებიდან.

მიწა მსუქანი სისხლის დალევით

შენ შეგვათვისე - იმედიანი,

და გულში გივლის მკივან ალივით

შენ რუსთაველის მერედიანი.

ძმავ ინგორუყო! ჩვენება არი

და ტკბილის ტანჯვით მოსაგონები

მწველ ინდოსტანში ქართული ჯარი

და ტრაპიზონში გარნიზონები.

დაგვიბრუნდება ის ნეტარება

ამაყ დღეების გადაჩვეულებს;

თუ პოეზია შეედარება

ჯვარზე გასალტულ წმიდა რჩეულებს.

ძმავ ინგორუყო! პოეტო ადრევ

და მერე დარდო წარსულ დიდების;

გულს პოეზია იჭვებით ანგრევს

და სისხლს - დაპყრობა პირამიდების.