გალაკტიონ ტაბიძე - დაფნა

სურნელება ძველისძველი

ექსოვება ნიავებს,

პოეზიის ლაჟვარდ ცრემლით

სველი დაფნის ფოთოლი.

და ოცნება მოგონებას

იით მოაიავებს,

როს მეომარს შუბლს უმშვენებს

ნელი დაფნის ფოთოლი.

ნილოსის გველს უარესი,

მისი შხამის იავებს,

უფრო მძაფრად დაწურული

მწველი დაფნის ფოთოლი.

და ხანჯალით ხშირად ფარულ

მიზანს ულოლიავებს,

ოდეს ხედავს პოეზიას

ნელი დაფნის ფოთოლი.