ფრანჩესკო პეტრარკა - როგორ მინდოდა...

როგორ მინდოდა, გავქცეოდი ჯვარს და სარკოფაგს,

ცის სილურჯეში ავჭრილიყავ, როგორც ფრინველი

და შემეწირა სიყვარულის შესაწირველი

ამქვეყნიური წარმავლობის უარსაყოფად, -

რომ სილამაზის უხანობას, უასაკობას

წინ აღდგომოდა უკვდავების დღე საკვირველი,

მაგრამ განქარდა გაზაფხულის ტკბილი ხილვები

და შვების ნაცვლად სინანული დამშთა ნაყოფად.

ვეჭვ, ხელოვანმა სილამაზეც განადიდოს და

თან ბუნებასაც გაეჯიბროს - უკვდავ დიდოსტატს;

თუმც ვინ დაუსვას აღმაფრენას ბოლო წერტილი,

როს, ღვთაებაო, ხელთუქმნელი შენი ხატება

თვით ზეციერის ხელითაა გამოძერწილი

და ყოველნაირ წარმოსახვას აღემატება...