ფრანჩესკო პეტრარკა - ზამთარ და ზაფხულ...

ზამთარ და ზაფხულ, მოწყალეო, - ნაზრობ და ნაგვალ

საწუთროს გზებზე ჩემი ბედი მორჭმით განაგე...

მადლობა ყველა ამაგისთვის, რაც მიამაგე

და ბნელში მყოფი გამიყენე ღვთაებრივ გზა-კვალს!

დამაგდო ფუჭმა ფორიაქმა, შურმა და ზაკვამ,

შენც, ხორციელო დიდებაო, ხელი ამაღე,

ჩაცხრება შენი გულზვაობა და სიამაყე

და მწირი - ნიჭთა სოფლისათა წარცემ და წახვალ.

რად დამატყვევე, თავო ჩემო, რად დამახავსე, -

მოიკრიფება აღსასრული ყრუდ და ნელიად...

აჰა, განხმულა დარაბები, - კათხა აღავსე,

მაღლა მზეა და მოღებული ცის სარკმელია,

ჩარიგებულან მგალობელნი საღვთო აღაპზე

და მოწესენი აღსავალთან ჩუმად გელიან...