მთარგმნელი: თამაზ ბაძაღუა
ქარი ათრთოლებს და კაშკაშა მნათი ანათებს ქერა კულულებს და ამურიც ტყვეობაშია, გულს დადუმებულს შემოავლო თმათა არშია, გაალხო სულის და შეერთო ასე სანატრელ სისხლის ყოველი წვეთი ამხელს გულის ხვაშიადს, სიკვდილ-სიცოცხლე რბის მარჩბივად, მე კი დამშლია ყოვლნი კავშირნი, მივიქცევი კვლავ სიზმარადვე. ხელფეხშეკრული ვგრძნობ, ეს უკვე დასასრულია, მარჯვნივ და მარცხნივ მოვარვარე ცეცხლი მებერვის. ორმა მნათობმა დამიბნელა გონი სრულიად, ვზი სიტკბოებით დაღლილი და შეჭირვებული. |