იოსებ გრიშაშვილი - თათრის ქალი სუბსარქისში

შენმა ყაბარჩამ უცხო ქოში ვერ შეითვისა,

დადიხარ მუდამ სუბსარქისში, ჩემო ლამაზო,

ინახავ წუმსა, რომ სიზმრებით შემოიკმაზო,

მაგრამ რად გიყვარს შენ, თათრის ქალს, ხატები სხვისა?

შენი კბილები მძივებია სუბსარქისისა,

თვალი - მაშხალა, ფეხი - ყანწი, ხმა - მუხამბაზი,

შენს დასაპყრობად აღარ მოვა აქ შახაბაზი,

რომ ტკბილი ნუღლით ამოგივსოს მკერდი ქისისა.

როცა გიყურებ, შენი თვალი არ ტოკავს, არ თრთის,

ღვთისმშობლის წინ კი შენ ყვითლდები, ვით დოში თართის, -

ო, შენმა ჩადრმა გული ჩემი ორად გახია.

შევცქერ შენს წარბებს - სახარების წაშლილ სტრიქონებს,

შენ მგოსნებისგან მოგიმზადებ ჩემნაირ მონებს,

და რაც მომივა... დე მოვიდეს, ჩემზე ახია!